Nema drugog svemira do ljudskog svemira, svemira ljudske subjektivnosti. Ova veza transcendencije, kao konstitutivne za čovjeka — ne u smislu u kojem je bog transcendentan, već u smislu prekoračivanja — i subjektivnosti, u smislu da čovjek nije zatvoren u sebe samog nego da je svagda prisutan u nekom ljudskom svemiru — to je ono što nazivamo egzistencijalistički humanizam.